سیاستهای حمایتی برای توسعه اقتصاد هوشمند شهری
کلمات کلیدی:
اقتصاد هوشمند شهری, سیاستهای حمایتی, شهر هوشمند, حکمرانی دیجیتال, زیرساخت دیجیتال, عدالت دیجیتال, نوآوریچکیده
هدف این پژوهش بررسی و تحلیل سیاستهای حمایتی موردنیاز برای توسعه اقتصاد هوشمند شهری بر اساس مرور نظاممند منابع معتبر است. این مطالعه با رویکرد کیفی و روش تحلیل مضمون انجام شد. دادهها از طریق مرور نظاممند ادبیات علمی و سیاستی در حوزه اقتصاد هوشمند شهری جمعآوری گردید. پس از جستوجوی گسترده در پایگاههای علمی بینالمللی و داخلی، ۱۷ مقاله و سند سیاستی به دلیل ارتباط قوی با موضوع انتخاب شدند. دادهها در نرمافزار NVivo نسخه 14 کدگذاری، طبقهبندی و تحلیل شدند. مراحل تحلیل شامل استخراج واحدهای معنایی، کدگذاری باز، تشکیل زیرمضامین و تجمیع آنها در قالب مضامین اصلی بود. اعتبار تحلیل از طریق مقایسه مستمر دادهها، بازبینی کدها و رسیدن به اشباع نظری تضمین شد نتایج تحلیل کیفی نشان داد که توسعه اقتصاد هوشمند شهری نیازمند مجموعهای از سیاستهای هماهنگ در چهار محور اصلی است: سیاستهای زیرساختی و فناورانه شامل توسعه زیرساخت دیجیتال، امنیت داده و استانداردسازی فناوری؛ سیاستهای اقتصادی و مالی شامل سرمایهگذاری در نوآوری، مشوقهای مالیاتی و توسعه بازارهای دیجیتال؛ سیاستهای حکمرانی و تنظیمگری شامل دادهباز، مشارکت شهروندی، قوانین تجارت دیجیتال و حکمرانی دادهمحور؛ و سیاستهای اجتماعی و انسانی شامل ارتقای سواد دیجیتال، عدالت دیجیتال، فرهنگسازی و حمایت از کارآفرینی دیجیتال. این یافتهها نشان میدهند که اقتصاد هوشمند شهری تنها در صورتی پایدار خواهد بود که سیاستها بهصورت یکپارچه، چندلایه و مبتنی بر داده طراحی شوند. مطالعه حاضر تأکید میکند که سیاستهای حمایتی توسعه اقتصاد هوشمند شهری باید همزمان و هماهنگ در ابعاد زیرساختی، اقتصادی، حکمرانی و اجتماعی اجرا شوند. اتخاذ رویکرد یکپارچه و دادهبنیان، شرط لازم برای دستیابی به زیستبوم هوشمند پویا، پایدار و مورد پذیرش شهروندان است.
دانلودها
مراجع
Albino, V., Berardi, U., & Dangelico, R. M. (2015). Smart cities: Definitions, dimensions, and performance. Cities, 47, 3–25.
Caragliu, A., Del Bo, C., & Nijkamp, P. (2011). Smart cities in Europe. Journal of Urban Technology, 18(2), 65–82.
European Commission. (2019). Ethics guidelines for trustworthy AI. European Union.
Hashem, I. A., Chang, V., Anuar, N. B., Adewole, K., Yaqoob, I., Gani, A., … & Chiroma, H. (2016). The role of big data in smart city. International Journal of Information Management, 36(5), 748–758.
Komninos, N. (2015). The age of intelligent cities: Smart environments and innovation-for-all strategies. Routledge.
Kummitha, R. K. R., & Crutzen, N. (2017). How do we understand smart cities? An evolutionary perspective. Cities, 67, 43–52.
Manyika, J., Chui, M., Brown, B., Bughin, J., Dobbs, R., Roxburgh, C., & Byers, A. H. (2011). Big data: The next frontier for innovation, competition, and productivity. McKinsey Global Institute.
Meijer, A., & Bolívar, M. P. (2016). Governing the smart city. International Review of Administrative Sciences, 82(2), 392–408.
Nam, T., & Pardo, T. A. (2011). Conceptualizing smart city with dimensions of technology, people, and institutions. In Proceedings of the 12th Annual International Conference on Digital Government Research (pp. 282–291).
OECD. (2020). Digital Government Index 2019: Results and key messages. OECD Publishing.
Roman, R., Zhou, J., & Lopez, J. (2013). On the security of smart connected devices in smart cities. IEEE Communications Magazine, 51(6), 146–152.
van Dijk, J. (2020). The digital divide. Polity Press.
Zanella, A., Bui, N., Castellani, A., Vangelista, L., & Zorzi, M. (2014). Internet of Things for smart cities. IEEE Internet of Things Journal, 1(1), 22–32.
